طبق داده‌های نهاد ردگیری وضعیت تغییرات اقلیمی اتحادیه اروپا، میزان حرارت سال ۲۰۲۰ با دمای گرم‌ترین سال جهان، یعنی سال ۲۰۱۶، برابر شد.

طبق داده‌های سازمان تغییرات اقلیمی کوپرنیک، میانگین دمای سال ۲۰۲۰ حدود ۱.۲۵ درجه سانتی‌گراد از تراز دما در دوران پیشاصنعتی بیش‌تر بود؛ بدان معنا که بر آن اساس، هر شش گرم‌ترین سال‌های جهان در همین شش سال گذشته بوده‌اند و دوره ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ نیز گرم‌ترین دهه جهان بوده است.

همچنین، طبق این داده‌ها سال ۲۰۲۰ گرم‌ترین سال اروپا بوده است، به گونه‌ای که دمای پارسال اروپا از سال ۲۰۱۹ که گرم‌ترین سال قبلی این قاره بود، ۰.۴ درجه سانتی‌گراد بیش‌تر بوده است. زمستان ۲۰۲۰ در اروپا (یعنی بازه زمانی دسامبر ۲۰۱۹ تا فوریه ۲۰۲۰) نیز از گرم‌ترین زمستان قبلی این قاره، یعنی زمستان سال ۲۰۱۶ میلادی، ۱.۴ درجه سانتی‌گراد گرم‌تر بود.

ماتیاس پچکه، رئیس برنامه‌های ماهواره‌ای اتحادیه اروپا برای کمیسیون اروپا، می‌گوید: «رویدادهای اقلیمی خارق‌العاده سال ۲۰۲۰ و داده‌های سازمان تغییرات اقلیمی کوپرنیک به ما یادآوری می‌کند که زمانی برای از دست دادن نداریم. باید در جامعه جهانی دست به دست هم بدهیم و گذار به وضعیت انتشار صفر گازهای گل‌خانه‌ای را تضمین کنیم. دشوار است، اما دست روی دست گذاشتن هزینه خیلی زیادی خواهد داشت.»

طبق آن داده‌ها، شماری از موارد افزایش دما در سال ۲۰۲۰، در قطب شمال رخ داد. طبق تحلیلی سردستی که در سال ۲۰۲۰ انتشار یافت، تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت‌های انسانی سبب شد تا احتمال بروز دمای بالای طولانی طی ژانویه تا ژوئن در منطقه سیبری دست‌کم‌ ۶۰۰ برابر شود.

سازمان کوپرنیک فقط یکی از چندین پژوهشگاهی است که تغییرات سالانه دمای جهان را ردگیری می‌کند.

اداره هواشناسی بریتانیا نیز تغییرات دمای جهان را ردگیری می‌کند. طبق نتایج اولیه اداره هواشناسی بریتانیا، سال ۲۰۲۰ در جدول گرم‌ترین سال‌های جهان در رتبه سوم قرار گرفته است.

به گفته زیک هاوسفادر، زیست‌محیط ‌‌شناس و رئیس بخش تحولات اقلیمی و انرژی مؤسسه خط‌شکنی کالیفرنیا، در مصاحبه قبلی‌اش با ایندیپندنت، علت تفاوت اندکی که در دمای به‌دست‌آمده در پژوهشگاه‌های مختلف وجود دارد، روش رصد دما در قطب شمال است.

او می‌گوید: «در مورد قطب‌شمال با «کمبود داده‌ها» مواجه هستیم و تفاوت این گروه‌ها بیش از همه در چگونگی رفع این کمبود است. در شناخت ما  از دمای روزانه در برخی از دورافتاده‌ترین بخش‌های اقیانوس منجمد شمالی کمبودهایی وجود دارد که علت آن، نبود ایستگاه‌های هواشناسی در این مکان‌ها است.»

دکتر هاوسفادر می‌گوید، روش‌های رفع این کمبود در سازمان‌های تحقیقاتی مختلف، مانند سازمان کوپرنیک و اداره هواشناسی بریتانیا، اندکی با هم تفاوت دارد و این امر سبب می‌شود که مجموعه داده‌های آن‌ها در مورد گرمای زمین اختلاف‌هایی بسیار جزئی با هم داشته باشند.

دکتر هاوسفادر می‌افزاید: «پایشگری تغییرات سالانه دما مهم است، اما مهم‌تر آن است که اقلیم‌پژوهان به فهمی از تغییرات درازمدت دما دست یابند.»

او می‌گوید: «دمای سال‌های اخیر در همان محدوده‌ای است که ۳۰ سال پیش، الگوهای تحولات اقلیمی ما با دقت خیلی زیاد پیش‌بینی کرده بودند. روشن است که گرمایش محیط زیست درحال رخ دادن است.»